امروز شنبه ، ۱۴۰۱/۰۴/۱۱
تماس با مادرباره مادرخواست همکاریثبت نام عضو جدید
بدان
بازگشت به فهرست سوره ها

آیات سوره انبياء

جهت فیلتر سطر مطلب مورد نظر را تایپ نمایید.


نام سورهشماره سورهشماره آيهمتن آيهترجمه فولادوندحزبجزءسجده
2502انبياء210بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان117
2503انبياء211اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ {1}برای مردم [وقت] حسابشان نزدیك شده است و آنان در بی‏خبری رویگردانند {1}117
2504انبياء212مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ {2}هیچ پند تازه‏ای از پروردگارشان نیامد مگر اینكه بازی‏كنان آن را شنیدند {2}117
2505انبياء213لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ {3}در حالی كه دلهایشان مشغول است و آنانكه ستم كردند پنهانی به نجوا برخاستند كه آیا این [مرد] جز بشری مانند شماست آیا دیده و دانسته به سوی سحر می‏روید {3}117
2506انبياء214قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاء وَالأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ {4}[پیامبر] گفت پروردگارم [هر] گفتار[ی] را در آسمان و زمین می‏داند و اوست‏شنوای دانا {4}117
2507انبياء215بَلْ قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ {5}بلكه گفتند خوابهای شوریده است [نه] بلكه آن را بربافته بلكه او شاعری است پس همان گونه كه برای پیشینیان هم عرضه شد باید برای ما نشانه‏ای بیاورد {5}117
2508انبياء216مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ {6}قبل از آنان [نیز مردم] هیچ شهری كه آن را نابود كردیم [به آیات ما] ایمان نیاوردند پس آیا اینان [به معجزه] ایمان می‏آورند {6}117
2509انبياء217وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ {7}و پیش از تو [نیز] جز مردانی را كه به آنان وحی می‏كردیم گسیل نداشتیم اگر نمی‏دانید از پژوهندگان كتابهای آسمانی بپرسید {7}117
2510انبياء218وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ {8}و ایشان را جسدی كه غذا نخورند قرار ندادیم و جاویدان [هم] نبودند {8}117
2511انبياء219ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاء وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ {9}سپس وعده [خود] به آنان را راست گردانیدیم و آنها و هر كه را خواستیم نجات دادیم و افراطكاران را به هلاكت رسانیدیم {9}117
2512انبياء2110لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ {10}در حقیقت ما كتابی به سوی شما نازل كردیم كه یاد شما در آن است آیا نمی‏اندیشید {10}117
2513انبياء2111وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ {11}و چه بسیار شهرها را كه [مردمش] ستمكار بودند در هم شكستیم و پس از آنها قومی دیگر پدید آوردیم {11}117
2514انبياء2112فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ {12}پس چون عذاب ما را احساس كردند بناگاه از آن می‏گریختند {12}117
2515انبياء2113لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ {13}[هان] مگریزید و به سوی آنچه در آن متنعم بودید و [به سوی] سراهایتان بازگردید باشد كه شما مورد پرسش قرار گیرید {13}117
2516انبياء2114قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ {14}گفتند ای وای بر ما كه ما واقعا ستمگر بودیم {14}117
2517انبياء2115فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ {15}سخنشان پیوسته همین بود تا آنان را دروشده بی‏جان گردانیدیم {15}117
2518انبياء2116وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ {16}و آسمان و زمین و آنچه را كه میان آن دو است به بازیچه نیافریدیم {16}117
2519انبياء2117لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ {17}اگر می‏خواستیم بازیچه‏ای بگیریم قطعا آن را از پیش خود اختیار می‏كردیم {17}117
2520انبياء2118بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ {18}بلكه حق را بر باطل فرو می‏افكنیم پس آن را در هم می‏شكند و بناگاه آن نابود می‏گردد وای بر شما از آنچه وصف می‏كنید {18}117
2521انبياء2119وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ {19}و هر كه در آسمانها و زمین است برای اوست و كسانی كه نزد اویند از پرستش وی تكبر نمی‏ورزند و درمانده نمی‏شوند {19}117
2522انبياء2120يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ {20}شبانه روز بی‏آنكه سستی ورزند نیایش می‏كنند {20}117
2523انبياء2121أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ {21}آیا برای خود خدایانی از زمین اختیار كرده‏اند كه آنها [مردگان را] زنده می‏كنند {21}117
2524انبياء2122لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ {22}اگر در آنها [=زمین و آسمان] جز خدا خدایانی [دیگر] وجود داشت قطعا [زمین و آسمان] تباه می‏شد پس منزه است‏خدا پروردگار عرش از آنچه وصف می‏كنند {22}117
2525انبياء2123لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ {23}در آنچه [خدا] انجام می‏دهد چون و چرا راه ندارد و[لی] آنان [=انسانها] سؤال خواهند شد {23}117
2526انبياء2124أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم مُّعْرِضُونَ {24}آیا به جای او خدایانی برای خود گرفته‏اند بگو برهانتان را بیاورید این است‏یادنامه هر كه با من است و یادنامه هر كه پیش از من بوده [نه] بلكه بیشترشان حق را نمی‏شناسند و در نتیجه از آن رویگردانند {24}117
2527انبياء2125وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ {25}و پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم مگر اینكه به او وحی كردیم كه خدایی جز من نیست پس مرا بپرستید {25}117
2528انبياء2126وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ {26}و گفتند [خدای] رحمان فرزندی اختیار كرده منزه است او بلكه [فرشتگان] بندگانی ارجمندند {26}117
2529انبياء2127لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ {27}كه در سخن بر او پیشی نمی‏گیرند و خود به دستور او كار می‏كنند {27}117
2530انبياء2128يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ {28}آنچه فراروی آنان و آنچه پشت‏سرشان است می‏داند و جز برای كسی كه [خدا] رضایت دهد شفاعت نمی‏كنند و خود از بیم او هراسانند {28}117
2531انبياء2129وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ {29}و هر كس از آنان بگوید من [نیز] جز او خدایی هستم او را به دوزخ كیفر می‏دهیم [آری] سزای ستمكاران را این گونه می‏دهیم {29}117
2532انبياء2130أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ {30}آیا كسانی كه كفر ورزیدند ندانستند كه آسمانها و زمین هر دو به هم پیوسته بودند و ما آن دو را از هم جدا ساختیم و هر چیز زنده‏ای را از آب پدید آوردیم آیا [باز هم] ایمان نمی‏آورند {30}117
2533انبياء2131وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ {31}و در زمین كوههایی استوار نهادیم تا مبادا [زمین] آنان [=مردم] را بجنباند و در آن راههایی فراخ پدید آوردیم باشد كه راه یابند {31}117
2534انبياء2132وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ {32}و آسمان را سقفی محفوظ قرار دادیم و[لی] آنان از [مطالعه در] نشانه‏های آن اعراض می‏كنند {32}117
2535انبياء2133وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ {33}و اوست آن كسی كه شب و روز و خورشید و ماه را پدید آورده است هر كدام از این دو در مداری [معین] شناورند {33}117
2536انبياء2134وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ {34}و پیش از تو برای هیچ بشری جاودانگی [در دنیا] قرار ندادیم آیا اگر تو از دنیا بروی آنان جاویدانند {34}117
2537انبياء2135كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ {35}هر نفسی چشنده مرگ است و شما را از راه آزمایش به بد و نیك خواهیم آزمود و به سوی ما بازگردانیده می‏شوید {35}117
2538انبياء2136وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ كَافِرُونَ {36}و كسانی كه كافر شدند چون تو را ببینند فقط به مسخره‏ات می‏گیرند [و می‏گویند] آیا این همان كس است كه خدایانتان را [به بدی] یاد می‏كند در حالی كه آنان خود یاد [خدای] رحمان را منكرند {36}117
2539انبياء2137خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ {37}انسان از شتاب آفریده شده است به زودی آیاتم را به شما نشان می‏دهم پس [عذاب را] به شتاب از من مخواهید {37}117
2540انبياء2138وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ {38}و می‏گویند اگر راست می‏گویید این وعده [قیامت] كی خواهد بود {38}117
2541انبياء2139لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ {39}كاش آنان كه كافر شده‏اند می‏دانستند آنگاه كه آتش را نه از چهره‏های خود و نه از پشتشان بازنمی‏توانند داشت و خود مورد حمایت قرار نمی‏گیرند [چه حالی خواهند داشت] {39}117
2542انبياء2140بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ {40}بلكه [آتش] به طور ناگهانی به آنان می‏رسد و ایشان را بهت‏زده می‏كند [به گونه‏ای] كه نه می‏توانند آن را برگردانند و نه به آنان مهلت داده می‏شود {40}117
2543انبياء2141وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون {41}و مسلما پیامبران پیش از تو [نیز] مورد ریشخند قرار گرفتند پس كسانی كه آنان را مسخره می‏كردند [سزای] آنچه كه آن را به ریشخند می‏گرفتند گریبانگیرشان شد {41}117
2544انبياء2142قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ {42}بگو چه كسی شما را شب و روز از [عذاب] رحمان حفظ می‏كند [نه] بلكه آنان از یاد پروردگارشان رویگردانند {42}117
2545انبياء2143أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ {43}[34]آیا برای آنان خدایانی غیر از ماست كه از ایشان حمایت كنند [آن خدایان] نه می‏توانند خود را یاری كنند و نه از جانب ما یاری شوند {43}117
2546انبياء2144بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَآبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ {44}[نه] بلكه اینها و پدرانشان را برخوردار كردیم تا عمرشان به درازا كشید آیا نمی‏بینند كه ما می‏آییم و زمین را از جوانب آن فرو می‏كاهیم آیا باز هم آنان پیروزند {44}117
2547انبياء2145قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاء إِذَا مَا يُنذَرُونَ {45}بگو من شما را فقط به وسیله وحی هشدار می‏دهم و[لی] چون كران بیم داده شوند دعوت را نمی‏شنوند {45}117
2548انبياء2146وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ {46}و اگر شمه‏ای از عذاب پروردگارت به آنان برسد خواهند گفت ای وای بر ما كه ستمكار بودیم {46}117
2549انبياء2147وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ {47}و ترازوهای داد را در روز رستاخیز می‏نهیم پس هیچ كس [در] چیزی ستم نمی‏بیند و اگر [عمل] هموزن دانه خردلی باشد آن را می‏آوریم و كافی است كه ما حسابرس باشیم {47}117
2550انبياء2148وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاء وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ {48}و در حقیقت به موسی و هارون فرقان دادیم و [كتابشان] برای پرهیزگاران روشنایی و اندرزی است {48}117
2551انبياء2149الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ {49}[همان] كسانی كه از پروردگارشان در نهان می‏ترسند و از قیامت هراسناكند {49}117
2552انبياء2150وَهَذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ {50}و این [كتاب] كه آن را نازل كرده‏ایم پندی خجسته است آیا باز هم آن را انكار می‏كنید {50}117
2553انبياء2151وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِه عَالِمِينَ {51}و در حقیقت پیش از آن به ابراهیم رشد [فكری]اش را دادیم و ما به [شایستگی] او دانا بودیم {51}217
2554انبياء2152إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ {52}آنگاه كه به پدر خود و قومش گفت این مجسمه‏هایی كه شما ملازم آنها شده‏اید چیستند {52}217
2555انبياء2153قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ {53}گفتند پدران خود را پرستندگان آنها یافتیم {53}217
2556انبياء2154قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ {54}گفت قطعا شما و پدرانتان در گمراهی آشكاری بودید {54}217
2557انبياء2155قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ {55}گفتند آیا حق را برای ما آورده‏ای یا تو از شوخی‏كنندگانی {55}217
2558انبياء2156قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ {56}گفت [نه] بلكه پروردگارتان پروردگار آسمانها و زمین است همان كسی كه آنها را پدید آورده است و من بر این [واقعیت] از گواهانم {56}217
2559انبياء2157وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ {57}و سوگند به خدا كه پس از آنكه پشت كردید و رفتید قطعا در كار بتانتان تدبیری خواهم كرد {57}217
2560انبياء2158فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ {58}پس آنها را جز بزرگترشان را ریز ریز كرد باشد كه ایشان به سراغ آن بروند {58}217
2561انبياء2159قَالُوا مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ {59}گفتند چه كسی با خدایان ما چنین [معامله‏ای] كرده كه او واقعا از ستمكاران است {59}217
2562انبياء2160قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ {60}گفتند شنیدیم جوانی از آنها [به بدی] یاد می‏كرد كه به او ابراهیم گفته می‏شود {60}217
2563انبياء2161قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ {61}گفتند پس او را در برابر دیدگان مردم بیاورید باشد كه آنان شهادت دهند {61}217
2564انبياء2162قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ {62}گفتند ای ابراهیم آیا تو با خدایان ما چنین كردی {62}217
2565انبياء2163قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ {63}گفت [نه] بلكه آن را این بزرگترشان كرده است اگر سخن می‏گویند از آنها بپرسید {63}217
2566انبياء2164فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ {64}پس به خود آمده و [به یكدیگر] گفتند در حقیقت‏شما ستمكارید {64}217
2567انبياء2165ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُؤُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاء يَنطِقُونَ {65}سپس سرافكنده شدند [و گفتند] قطعا دانسته‏ای كه اینها سخن نمی‏گویند {65}217
2568انبياء2166قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ {66}گفت آیا جز خدا چیزی را می‏پرستید كه هیچ سود و زیانی به شما نمی‏رساند {66}217
2569انبياء2167أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ {67}اف بر شما و بر آنچه غیر از خدا می‏پرستید مگر نمی‏اندیشید {67}217
2570انبياء2168قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ {68}گفتند اگر كاری می‏كنید او را بسوزانید و خدایانتان را یاری دهید {68}217
2571انبياء2169قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ {69}گفتیم ای آتش برای ابراهیم سرد و بی‏آسیب باش {69}217
2572انبياء2170وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ {70}و خواستند به او نیرنگی بزنند و[لی] آنان را زیانكارترین [مردم] قرار دادیم {70}217
2573انبياء2171وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ {71}و او و لوط را [برای رفتن] به سوی آن سرزمینی كه برای جهانیان در آن بركت نهاده بودیم رهانیدیم {71}217
2574انبياء2172وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ {72}و اسحاق و یعقوب را [به عنوان نعمتی] افزون به او بخشودیم و همه را از شایستگان قرار دادیم {72}217
2575انبياء2173وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ {73}و آنان را پیشوایانی قرار دادیم كه به فرمان ما هدایت می‏كردند و به ایشان انجام دادن كارهای نیك و برپاداشتن نماز و دادن زكات را وحی كردیم و آنان پرستنده ما بودند {73}217
2576انبياء2174وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ {74}و به لوط حكمت و دانش عطا كردیم و او را از آن شهری كه [مردمش] كارهای پلید [جنسی] می‏كردند نجات دادیم به راستی آنها گروه بد و منحرفی بودند {74}217
2577انبياء2175وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ {75}و او را در رحمت‏خویش داخل كردیم زیرا او از شایستگان بود {75}217
2578انبياء2176وَنُوحًا إِذْ نَادَى مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ {76}و نوح را [یاد كن] آنگاه كه پیش از [سایر پیامبران] ندا كرد پس ما او را اجابت كردیم و وی را با خانواده‏اش از بلای بزرگ رهانیدیم {76}217
2579انبياء2177وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ {77}و او را در برابر مردمی كه نشانه‏های ما را به دروغ گرفته بودند پیروزی بخشیدیم چرا كه آنان مردم بدی بودند پس همه ایشان را غرق كردیم {77}217
2580انبياء2178وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ {78}و داوود و سلیمان را [یاد كن] هنگامی كه در باره آن كشتزار كه گوسفندان مردم شب‏هنگام در آن چریده بودند داوری می‏كردند و [ما] شاهد داوری آنان بودیم {78}217
2581انبياء2179فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ {79}پس آن [داوری] را به سلیمان فهماندیم و به هر یك [از آن دو] حكمت و دانش عطا كردیم و كوهها را با داوود و پرندگان به نیایش واداشتیم و ما كننده [این كار] بودیم {79}217
2582انبياء2180وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ {80}و به [داوود] فن زره [سازی] آموختیم تا شما را از [خطرات] جنگتان حفظ كند پس آیا شما سپاسگزارید {80}217
2583انبياء2181وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ {81}و برای سلیمان تندباد را [رام كردیم] كه به فرمان او به سوی سرزمینی كه در آن بركت نهاده بودیم جریان می‏یافت و ما به هر چیزی دانا بودیم {81}217
2584انبياء2182وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِكَ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ {82}و برخی از شیاطین بودند كه برای او غواصی و كارهایی غیر از آن می‏كردند و ما مراقب [حال] آنها بودیم {82}217
2585انبياء2183وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ {83}و ایوب را [یاد كن] هنگامی كه پروردگارش را ندا داد كه به من آسیب رسیده است و تویی مهربانترین مهربانان {83}217
2586انبياء2184فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ {84}پس [دعای] او را اجابت نمودیم و آسیب وارده بر او را برطرف كردیم و كسان او و نظیرشان را همراه با آنان [مجددا] به وی عطا كردیم [تا] رحمتی از جانب ما و عبرتی برای عبادت‏كنندگان [باشد] {84}217
2587انبياء2185وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ {85}و اسماعیل و ادریس و ذوالكفل را [یاد كن] كه همه از شكیبایان بودند {85}217
2588انبياء2186وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ {86}و آنان را در رحمت‏خود داخل نمودیم چرا كه ایشان از شایستگان بودند {86}217
2589انبياء2187وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ {87}و ذوالنون را [یاد كن] آنگاه كه خشمگین رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتی نداریم تا در [دل] تاریكیها ندا درداد كه معبودی جز تو نیست منزهی تو راستی كه من از ستمكاران بودم {87}217
2590انبياء2188فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ {88}پس [دعای] او را برآورده كردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را [نیز] چنین نجات می‏دهیم {88}217
2591انبياء2189وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ {89}و زكریا را [یاد كن] هنگامی كه پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین ارث برندگانی {89}217
2592انبياء2190فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ {90}پس [دعای] او را اجابت نمودیم و یحیی را بدو بخشیدیم و همسرش را برای او شایسته [و آماده حمل] كردیم زیرا آنان در كارهای نیك شتاب می‏نمودند و ما را از روی رغبت و بیم می‏خواندند و در برابر ما فروتن بودند {90}217
2593انبياء2191وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ {91}و آن [زن را یاد كن] كه خود را پاكدامن نگاه داشت و از روح خویش در او دمیدیم و او و پسرش را برای جهانیان آیتی قرار دادیم {91}217
2594انبياء2192إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ {92}این است امت‏شما كه امتی یگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید {92}217
2595انبياء2193وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ {93}و[لی] دینشان را میان خود پاره پاره كردند همه به سوی ما بازمی‏گردند {93}217
2596انبياء2194فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ {94}پس هر كه كارهای شایسته انجام دهد و مؤمن [هم] باشد برای تلاش او ناسپاسی نخواهد بود و ماییم كه به سود او ثبت می‏كنیم {94}217
2597انبياء2195وَحَرَامٌ عَلَى قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ {95}و بر [مردم] شهری كه آن را هلاك كرده‏ایم بازگشتشان [به دنیا] حرام است {95}217
2598انبياء2196حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ {96}تا وقتی كه یاجوج و ماجوج [راهشان] گشوده شود و آنها از هر پشته‏ای بتازند {96}217
2599انبياء2197وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ {97}و وعده حق نزدیك گردد ناگهان دیدگان كسانی كه كفر ورزیده‏اند خیره می‏شود [و می‏گویند] ای وای بر ما كه از این [روز] در غفلت بودیم بلكه ما ستمگر بودیم {97}217
2600انبياء2198إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ {98}در حقیقت‏شما و آنچه غیر از خدا می‏پرستید هیزم دوزخید شما در آن وارد خواهید شد {98}217
2601انبياء2199لَوْ كَانَ هَؤُلَاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ {99}اگر اینها خدایانی [واقعی] بودند در آن وارد نمی‏شدند و حال آنكه جملگی در آن ماندگارند {99}217
2602انبياء21100لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ {100}برای آنها در آنجا ناله‏ای زار است و در آنجا [چیزی] نمی‏شنوند {100}217
2603انبياء21101إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ {101}بی‏گمان كسانی كه قبلا از جانب ما به آنان وعده نیكو داده شده است از آن [آتش] دور داشته خواهند شد {101}217
2604انبياء21102لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ {102}صدای آن را نمی‏شنوند و آنان در میان آنچه دلهایشان بخواهد جاودانند {102}217
2605انبياء21103لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ {103}دلهره بزرگ آنان را غمگین نمی‏كند و فرشتگان از آنها استقبال می‏كنند [و به آنان می‏گویند] این همان روزی است كه به شما وعده می‏دادند {103}217
2606انبياء21104يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ {104}روزی كه آسمان را همچون در پیچیدن صفحه نامه‏ها در می‏پیچیم همان گونه كه بار نخست آفرینش را آغاز كردیم دوباره آن را بازمی‏گردانیم وعده‏ای است بر عهده ما كه ما انجام‏دهنده آنیم {104}217
2607انبياء21105وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ {105}و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم كه زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد {105}217
2608انبياء21106إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ {106}به راستی در این [امور] برای مردم عبادت‏پیشه ابلاغی [حقیقی] است {106}217
2609انبياء21107وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ {107}و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم {107}217
2610انبياء21108قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ {108}بگو جز این نیست كه به من وحی می‏شود كه خدای شما خدایی یگانه است پس آیا مسلمان می‏شوید {108}217
2611انبياء21109فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَى سَوَاء وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ {109}پس اگر روی برتافتند بگو به [همه] شما به طور یكسان اعلام كردم و نمی‏دانم آنچه وعده داده شده‏اید آیا نزدیك است‏یا دور {109}217
2612انبياء21110إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ {110}[آری] او سخن آشكار را می‏داند و آنچه را پوشیده می‏دارید می‏داند {110}217
2613انبياء21111وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ {111}و نمی‏دانم شاید آن برای شما آزمایشی و تا چند گاهی [وسیله] برخورداری باشد {111}217
2614انبياء21112قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ {112}گفت پروردگارا [خودت] به حق داوری كن و به رغم آنچه وصف می‏كنید پروردگار ما همان بخشایشگر دستگیر است {112}217
[email protected] © 2015-2022